bir plan yapıp üzerinde hayal kurma işi gerçekten garip.yani ne kadar kurarsan o kadar güzel parça eksiliyor sanki.benim yaşadığım hayatta hep öyle oldu.
hatta hayal kurmanın gerçeği çürüttüğüne bile inandırdım kendimi..aslında geç bile kalmışım.

karşılaşmak istediğin ama belki adını bilmediğin ya da arkasından bağıracak kadar yakın olamadığını sezdiğin birinin 10 adım önünden yürümesi ne kötüdür..geçsen,senin gördüğünü bilcek üstelik belki o senin görmezden geldiğini düşünüp o da öyle yapıcak..ki geçmeyip arkada kalırsın genelde böyle zamanlarda..bir de anahtarı filan unuttuğun için böyle dönmüşsündür filan..ne sinir bozucu işler..
bazen düşünüyorum acaba benim için de aynı şeyi yaşamış olanlar var mıdır?varsa mutlu olucakmışım hissine kapılıyorum ve sonra karar veriyorum.
kendine yapılmasını istemediğin davranışları başkalarına yapma/isteme :)

başkasının mutluluğundan özerk mutluluktan ötesi yoktur*

haftalardır uçamayan ruhum aynada kanatlarına rastladı...unutmuşum!
tavuk gibiyim..uçabilmem efsane ama kanatlarım muhteşemdir benim.
bir de yüksekten korkarım tavuk gibi! :)