çok şeye sahip olmam ama yetmemesi, benim doyumsuzluğum; doğru.
belki de ihtiyaçlarını değiştirmeyi düşünmeli insan, evet.
ama kolay değil ki..

öyle.

genelde etrafımda bana huzur veren ne kadar insan varsa uzağımda, ihtiyacın olan 0.7 ucun evde olması ama senin okulda olman gibi.varlar aslında işlevliler de ama yetmiyorlar.kendimi iyice yalnız hisseder oldum.ilişki konusunda hazır olmadığımı bildiğimden öyle bir ihtiyaçtan bahsetmediğimin altını çizmek isterim.konuşulacak, görüşülecek, anlayacak, anlaşılacak bir insan eksikliği bende ki...tatile, konsere, uzağa çağrılacak birinin olmadığını ama tüm şartların hazır olduğunu düşün.durumun ne kadar acıklı olduğunu anladın mı?

bazen olması gerekenler bile kalmaz geride, öylece bakakalmak kalır sadece.