biz, birbirimizi özlemiş tanıştık aslında, hayat öyle garip ki, göçüp gideceksin ve ben özlemiş olacağım, eksiklerimi tamamlayacağım.
ama istemiyorum, izin ver eksik kalsın.böyle de özlenilebilecek kadar uzaksın, ta içimde hissetsem de kilometreler yalan söylemez.

bazen dinleyecek güzel bir şarkı bile yok
insan hep kendini göre göre nasıl 80 yıl yaşar?
ben galiba kendime hiç yakışmadım
renklerden hangisini seçsem daha iyiydi?
beklemekten zamanı geçmiş bir çeşit meyve
pörsümüş, ekşimiş, tadını yitirmiş
hala neden saklanmış?
sessizce duvarları izlemek,
konuşmadan bekleyebilmek büyük erdem
masalar, üzerinde dirsek çürütmek için
duraklar bekler senin beklemene gerek yok
hadi devam et demek yetmez hiçbir zaman
ve her zaman bir şey eksiktir
sen hiç her şeyi tam cümle kurdun mu?
şaşmamalı her günün aynı olmasına
teferruatlar bazen gereksiz
tek başına iyi giden çok az şey var
yoğun bakımdaki adamın gözlerini açmasındaki
umut, acı, sevinç, birikmişlik
aslında ne büyük yük yıllarca biriktirdiğimiz
toplayıp çöpe koyup
yeni bir beyin alabilmeli insan
sakadat dükkanından.
ama o zaman da eksik!
tamamlanmış bir mutluluk yokken neden bekleriz?

dinlenmeye ihtiyacım var.yeniden tamamlanabilmeye..öylesine kırık döküğüm ki..
hece ölçüsü tutturulamamış bir hece şairinin yarım kalmış mısrası benim.

keşke duygularımız eşit olduğunda hissetmeye başlasak ve dengelerimiz bozulduğunda yeniden sıfırlayabilsek ayarlarımızı.

yaptıklarım için pişmanım.

girdiğim hiç bi hayatta hayal kırıklığı bırakmadan yok olamadım.