şiir denince akla:

bugün tam bir haftasonu.
ben tam bir cumartesiyim.
bazen de pazar.
ama en çok sıkıntılar bombok.

nasıl her şey bu konuma geldi bilmiyorum.uzaktan çok güzeldin, yakından ekşi.hala çok güzelsin keşke bir de çürümeye yüz tutmasan..
ya da hiç olmasa mıydın sonrasında büyük pişmanlık olmandan korksam da.öylece bırakınca da pişmanlığım beni bırakmaz.
seviyorum, yetmediğini biliyorum.henüz çürümemiş ciğerimin yarısını tut ve al, lütfen artık gerisini düşünme devam edelim.
o hikaye bitsin.

dün gece acıyı dudaklarından öptüm, kan içinde kaldım, sıcacık.
ama kimse dudak kanamasından ölmezdi bu dünyada.
işte öyle bir gündü.sadece yastığım ıslandı.
1pürüzsüz acılar ,işte böyle oluyordu.

kaderime, kendime,yufka yüreğime,sabrıma binlerce kez lanet okudum.
her zamanki gibi yine hiçbir şey olmadı.
bir gün gerçekten kıyametim gelecek ve korkup bakakalacağım eminim.sonuçta çok salaş türden değilim.
ama o da olmazsa? işte o zaman naparım?
hiç bilmiyorum.sanırım asıl sorun bu.

ne garip

düşüncelerin yorması başka duygularınki daha başka..

başına bir şey geldiğinde seni rüyamda görmek istemiyorum.lütfen ama tüm bağlarımız gibi rüyalarım da kopsun artık.hatta biraz da sen görebilirsin bence.sıkıntı olmaz.

hasta olanlar neden döner..
sağlıklı olanlar neden dönmez..
aslında ben sadece ilkine takıldım nedenine..gerisini boşver.
şefkat mi yoksaa boşluk mu..aciz bırakan bir ikilem..