dün gece acıyı dudaklarından öptüm, kan içinde kaldım, sıcacık.
ama kimse dudak kanamasından ölmezdi bu dünyada.
işte öyle bir gündü.sadece yastığım ıslandı.
1pürüzsüz acılar ,işte böyle oluyordu.

kaderime, kendime,yufka yüreğime,sabrıma binlerce kez lanet okudum.
her zamanki gibi yine hiçbir şey olmadı.
bir gün gerçekten kıyametim gelecek ve korkup bakakalacağım eminim.sonuçta çok salaş türden değilim.
ama o da olmazsa? işte o zaman naparım?
hiç bilmiyorum.sanırım asıl sorun bu.