biriyle tanıştığında onun işe yaramaz olduğunu fark edip uzaklaşıyorsun.aradan zaman geçiyor,tekrar yapıyorsun.tanışıyorsun belki biraz daha uzun zamna geçiyor.daha aptal biri diye bu kez arkanı dönmeden gidiyorsun..ama etrafına bakınmaya devam edip yenisi,yenisi,yenisi,..doymak bilmiyor geniş miden.kusup çıkarıyorum yenilerini deme sakın,yapmıyorsun hep kalıntı biriktiriyorsun.nasıl oluyor da uslanmıyorsun.hepsi aynı işte..basmakalıp belki son kullanma tarihi biraz geç atılmış o kadar.
birini tanımışsan üçyüzbinmilyonuncusunu tanımana gerek yok bence.hatta beşten sonrasını deneme bile.tavsiyemdir o kadar..
insan işte değişmiyor,ömrü değişiyor.
her insan farklı değil arkadaş.
aynı kalıp hep.
ya da hamurda var sorun..
yap..
boz!