millet her nesneyi kullanıp güzel güzel fotoğraflar çekiyor..bakıp bi kaç iç çekişmesinden sonra "bende.." diyorum "öğrenebilirim biraz kurs falan araştırsam..aslında ne güzel olurdu.." vs. düşünüp etrafında hayal dünyama çeviriveriyorum..sonra her bku hallettin ya fotoğrf makinesi bilmem neyi ne yapıcaksın akıllım diyen iç sesimi babam seslendirince yine susuyorum..
-hayır o kadar fakir ve kapalı bir aile olduğumuzdan değil ama..ya tamam off ben çocukluğumdan beri böyle içine kapanık utangaç bir aptalım tamam mı kabuğumu hiç bir zaman kıramadım..hiç olmadı bu..ne zaman bir şey beni heyecanlandırsa "sus duyacaklar!" diyor içimdeki aptal..
lanet olsun..
biri benim içimdeki çıkarsın artık nolur ama..
çocukluğum böyle geçti de gençliğim neden böyle gidiyor..
gençlik asiliğe eş neden anlamıyorum ki..
hay lanett!!
üf..
