11-
gün ışığına hasretim.bir tür üşengeçlik hastalığından öte bir şey benimki..bir başkası eliyle getirip sunsa git demeye üşenip arkamı dönmeye üşenemem diye korkuyorum.
bir yandan da yalnızlık kokusunda boğulmak istiyorum.hayır aşk yok bir aana yok diyenlere geçen haftaya kadar bekle dünyada herkese herkes düşecek kadar insan var en fazla cins değişirsin diyordum şimdi aşktan öte bariz bir yalnızlık çekiyorum yani bunun aşka özel kısmı bile yok..dünyada herkes çoğul sanki bana!
kapılara bakıyorum,çalan telefonlara..kimse beni aramıyor,kolay kolay kimse bana gelmiyor.bazen yerimden kalkamıyorum ya da telsiz telefonun şarjı bitiyor..bakkala çıkışımda geçen aradım/geldim diyenlere inanmıyorum.sonuçta biri denk gelir..bilmediğim numaraların 3üne cevap veriyorum 2sine yetişemiyorum,duymuyorum,açmak istemiyorum en fazla telefonum kapalı oluyor.kontürüm olmadığndan dönemiyordum..şimdi de o dönsün diyorum.
"sana yemek tabağı hazırlanıp getirilmiş de biri çiğneyip ağzıma koysa ay ama ne iğrenç" gibi bir şey bu..
utanıcak şey ama huyum kurumuyor.
dudağımın bükülme sebebini de ah bir bile olsa..
bir de sebep sonuç ilişkisine takmış insanlar var.internet bağlantısıyla tanımadığım insanlarla sudan muhabbetler yapıyorum ve hepsine "mutsuzum çünkü.."lü muhabbetler açıyorum hepsine başka sebep söylüyorum büyük çoğunluğu yiyor.ama kimin umrunda...?? saçma bir şey işte.
özenli görünen insanlara çok özenesim geliyor..
ama üşeniyorum.
yine yarına kaldı şey!bundan da nefret ediyorum...
bir de mutlu mutlu insanlar içimi açmıyor.
bana çıkarımda bulunmaktan vazgeç dediler.kendimi biraz eğittim ama şimdi herkes bana çıkarımda bulunuyor.şimdi anlıyorum ne gıcık ve sıkıcı dinlemesi..acaba bende mi birine söylesem diye düşünür oldum.
bir de ok acayip rüyalar görüyorum tabi hep hayra yoruyorum.
hç giyinmediğim renklerde giyinip evde geziyorum ne zaman balkona çıksam biri bakmaya başlıyor.gün ışığından hep vazgeçiyorum.
aslında anlatacak bir şeyim yok ama çok anlatasım var..sırf bu yüzden adımı unutmaya yakın bir tanıdğımla karşılaşıp onla uzun bir sohbet etmek istiyorum ama hep bildiğim suratlarla karşılaşıyrum.bu beni daha çok bunaltıyor..
aslında,her şey böyle son zamanlarda.
bir yandan da yalnızlık kokusunda boğulmak istiyorum.hayır aşk yok bir aana yok diyenlere geçen haftaya kadar bekle dünyada herkese herkes düşecek kadar insan var en fazla cins değişirsin diyordum şimdi aşktan öte bariz bir yalnızlık çekiyorum yani bunun aşka özel kısmı bile yok..dünyada herkes çoğul sanki bana!
kapılara bakıyorum,çalan telefonlara..kimse beni aramıyor,kolay kolay kimse bana gelmiyor.bazen yerimden kalkamıyorum ya da telsiz telefonun şarjı bitiyor..bakkala çıkışımda geçen aradım/geldim diyenlere inanmıyorum.sonuçta biri denk gelir..bilmediğim numaraların 3üne cevap veriyorum 2sine yetişemiyorum,duymuyorum,açmak istemiyorum en fazla telefonum kapalı oluyor.kontürüm olmadığndan dönemiyordum..şimdi de o dönsün diyorum.
"sana yemek tabağı hazırlanıp getirilmiş de biri çiğneyip ağzıma koysa ay ama ne iğrenç" gibi bir şey bu..
utanıcak şey ama huyum kurumuyor.
dudağımın bükülme sebebini de ah bir bile olsa..
bir de sebep sonuç ilişkisine takmış insanlar var.internet bağlantısıyla tanımadığım insanlarla sudan muhabbetler yapıyorum ve hepsine "mutsuzum çünkü.."lü muhabbetler açıyorum hepsine başka sebep söylüyorum büyük çoğunluğu yiyor.ama kimin umrunda...?? saçma bir şey işte.
özenli görünen insanlara çok özenesim geliyor..
ama üşeniyorum.
yine yarına kaldı şey!bundan da nefret ediyorum...
bir de mutlu mutlu insanlar içimi açmıyor.
bana çıkarımda bulunmaktan vazgeç dediler.kendimi biraz eğittim ama şimdi herkes bana çıkarımda bulunuyor.şimdi anlıyorum ne gıcık ve sıkıcı dinlemesi..acaba bende mi birine söylesem diye düşünür oldum.
bir de ok acayip rüyalar görüyorum tabi hep hayra yoruyorum.
hç giyinmediğim renklerde giyinip evde geziyorum ne zaman balkona çıksam biri bakmaya başlıyor.gün ışığından hep vazgeçiyorum.
aslında anlatacak bir şeyim yok ama çok anlatasım var..sırf bu yüzden adımı unutmaya yakın bir tanıdğımla karşılaşıp onla uzun bir sohbet etmek istiyorum ama hep bildiğim suratlarla karşılaşıyrum.bu beni daha çok bunaltıyor..
aslında,her şey böyle son zamanlarda.
